Geert Visser

Het gebouw achter het voetbalveld werd hoofdzakelijk gebruik voor de verkenner. We hadden toen drie verkennergroepen die hun eigen onderkomen hadden. Het linkse gedeelte van het gebouw was de fietsenstalling. Het voetbalveld voor dit gebouw werd volgens mij het 'Vredespaleis' genoemd. In de winter van 1963 hadden we daar een schaatsbaan. Het andere voetbalveld naast het hertenkamp heette 'Sahara'. Van het voetballen en de verkennerij heb ik ook nog wat foto's. Ik schat in dat de schaatsfoto uit 1956 is. De jongens droegen toen pofbroeken  en dat was toen de mode. Overigens de maand februari in 1956 was de koudste maand van de vorige eeuw. De eerste jaren mochten we met Sinterklaas niet naar huis. De drumband van de Marchaussee uit een kazerne in Apeldoorn moest het feest opluisteren. Op de achtergrond zie je de WC's. De WC's in het gebouw mochten we niet gebruiken. Er was iets met de riolering. s'Winters erg koud om je behoefte te doen. Deze wc's werden door de jongens de "potten" genoemd.
Wij mochten een keer per week onder de douche. Wel was
het toegestaan elke dag je voeten te wassen in die mooie bakjes.
De toren was voor ons verboden gebied en daarom extra spannend om naar boven te klauteren. Volgens mij sloeg de klok elk kwartier een keer en op de hele uren het aantal slagen behorende bij dat tijdstip.
sNachts sloeg de klok volgens mij niet.
Nonnen zorgden voor het eten en konden
absoluut niet lekker koken. Het eten was zeer sober. Er was ook een eigen bakkerij.
Het brood was altijd een dag oud anders aten de jongens teveel. Aan de noordzijde had het seminarie ook nog een boerderij met varkens en een boomgaard. Dit was ook verboden gebied. Op het seminarie had ik een vriendengroepje die vooral alle verboden plekken probeerden te onderzoeken. De foto van het seminarie in oorlogstijd heb ik in de jaren 60 gezien. Waarschijnlijk uit een tijdschrift. Het Rode Kruis was op het dak geschilderd om een bombardement van de geallieerden te voorkomen. Het staat me bij dat dit een afleiding was omdat er ook gewone militaire activiteiten plaats vonden. Ik denk dat in Apeldoorn daar men meer over weet.
Het verhaal over de Canadezen heb ik een paar jaar geleden gehoord, ik dacht op de radio. Canadezen waren op het seminarieterrein ingekwartierd en er werden flinke feesten gehouden, die op complete orgieën zijn uitgelopen. Van de rapportage heb ik wel begrepen dat hierover het meeste is verzwegen. Een kleine zwarte bladzijde van de bevrijding van Apeldoorn. Het is dus niet uitgesloten dat het seminarie ook nog Canadese nakomelingen heeft voortgebracht.
Er was maar een goederenlift. Na het trapportaal links.
Ook die mochten we niet gebruiken, maar dat was natuurlijk voor ons de sport om het wel te doen. Met die lift kon je op de zolder komen en dat was een heel interessante plek.Stond veel oude meuk. Een deel van de zolder was de plek waar onze hutkoffers en gewone koffers stonden.

Geert Visser
                                                               
Terug naar index verhalen